Het actualiteitenprogramma EenVandaag besteedt vanavond aandacht aan de column Wij-wij, die viral ging. In De Gelderlander schreef Annemarie Haverkamp begin juni over haar gehandicapte zoon Job (12), die de woorden kut-Marokkaan, kankerlul en aandachtshoer niet kent. Hij vindt iedereen lief, tot het tegendeel bewezen is. ‘En dan noemen we hem verstandelijk beperkt’, luidde de laatste zin van haar column.
Bor Verkroost (38) werd geboren met een zeldzame huidziekte. De artsen gaven hem drie weken. Zaterdag overleed hij. In mei gaf Bor zijn laatste interview. ‘De eenzaamheid kwam voort uit de drang te overleven.’
De column Wij-wij over Job heeft veel losgemaakt. Via Twitter en Facebook werd de tekst duizenden malen gedeeld. LINDA. en het Algemeen Dagblad pikten de column op en genereerden een nog groter bereik. Annemarie kreeg zelf weinig mee van de viral. Ze was met het Liliane Fonds in Rwanda.
We zijn eruit. Mama krijgt voor haar verjaardag een tatoeage. Op haar ene arm mijn naam, op haar andere die van mijn broer. Gniffelend scharrelen we door de wijk in aanleg. Het idee alleen al. Mijn moeder met een tatoeage is als Beatrix met een hanenkam. Ze is zo keurig dat ze vroeger mijn broekspijpen omstikte als ik ze met veel moeite had afgetrapt.
Vanaf 13 mei schrijft Annemarie Haverkamp columns in De Gelderlander. Over Job, haar ouders, het ‘omgekeerde’ huishouden (man doet vrouwenwerk, vrouw doet mannenwerk) en wat ze zoal meemaakt. De column ‘Job’ begon ooit in deze krant. Annemarie was tegelijk zwanger met Máxima en beschreef hoe dat voor de prinses moest zijn.
‘Hij bewoog, zag je dat?’ Huub Stapel verbaast zich over Philippe Pozzo di Borgo, de ‘echte’ gehandicapte uit de film Intouchables. Stapel reisde samen met Annemarie Haverkamp naar Marokko om kennis te maken met de Fransman. Op 23 februari gaat het theaterstuk Intouchables in première, met Stapel in de hoofdrol. Over de ontmoeting schreef Annemarie een reportage voor nrc.next en NRC, die vandaag in de krant stond.
In Benin worden kinderen die afwijking gezien als een vloek, ze zouden bezeten zijn. Daarover gaat het nieuwe boek(je) dat Annemarie Haverkamp en Bob van Huët vanmiddag presenteerden in Den Bosch.
In het arme noordoosten van Brazilië wonen de Pankará-indianen in een volledig isolement. Journalist Annemarie Haverkamp en fotograaf Mona van den Berg verbleven een week bij de stam, waar als gevolg van inteelt veel kinderen een ernstige afwijking hebben. (Dit artikel verscheen op 28 november in Het Parool)
Het huis ligt vol Sinterklaascadeau’s. In de kast, achter de lift, op de trap. Pakjes verstoppen is niet moeilijk hier. Genoeg ruimtes waar Job nooit komt: wc beneden, keuken, berging, schuurtje, logeerkamer, balkon. Waarom kochten we eigenlijk een groter thuis toen Job niet leek te gaan lopen? De helft blijft ongebruikt (voor hem).
En toen ging de vakantie bijna niet door… Op woensdagavond, drie dagen voor vertrek, kreeg ik een mail met excuses. Het appartement op Madeira dat we in januari (!) hadden geboekt, was verkocht. Geen huis, geen alternatief, geen hulp. Maar wel vliegtickets, ook in januari al gekocht.