Column: Boekwinkel

Geroezemoes in een hoek van de zaak. ‘Loopt u maar even mee.’ Iets verderop, bij de infobalie, een vriendelijk gesprek. ‘Ja, ik weet welke auteur u bedoelt, ik zoek haar even op in de computer.’

Vanachter mijn tafeltje luister ik naar alle geluiden. Zo klonk dus een boekwinkel. Lang geleden dat klanten hier vrij mochten rondlopen.
Ik was vergeten hoe groot het aanbod was. Duizenden boeken liggen in verleidelijke poses op tafels, staan fier te pronken op oneindige schappen.

De kleurrijke kaften vechten om mijn aandacht. Ik sta op en moet me inhouden niet alle boeken een voor een op te pakken om er even aan te ruiken. Ik draai aan een rek met ansichtkaarten. Zo veel te zien. Tijdschriften, posters, linnen tasjes. Wat een genot, gewoon maar wat snuffelen. Alleen al de titels van reisboeken nemen me mee naar andere werelden.

Het afgelopen jaar kocht ik best veel romans, maar enkel online. Boek aanklikken en via de betaalapp afrekenen. Een afstandelijk exercitie, zonder enig gevoel.

Vandaag ben ik in deze Nijmeegse winkel om een stapel van mijn nieuwe boek Ik heb geleefd te signeren. Leuk voor de klanten, zo’n boek met een persoonlijke boodschap. Volgende week is de ‘meet&greet’ met lezers, tenminste als die akelige Britse variant het toelaat. Ik ben er niet gerust op. Een poster met foto hangt al in de etalage.

Terug aan mijn tafeltje voer ik een mondkapjesgesprek met de winkelmedewerkers. ‘Heb je veel gemist?’ vraagt een van hen, doelend op de lezingen en borrels die nu eenmaal bij een boekpresentatie horen. ‘Dat weet ik niet’, zeg ik, ‘want het was er niet.’

Ik doe me stoerder voor dan ik ben. Ik heb dit enorm gemist. De winkel. De boeken. De verrassing. De mensen. De inspiratie.