We aten een ijsje. Ik was met servetjes in de weer om te voorkomen dat het softijs verdween in de korte broek van mijn zoon. Job niet. Die keek naar de lucht. ‘Springen’, zei hij. Ik volgde zijn blik. Job werd volledig in beslag genomen door kinderen die aan hoge elastieken tegen de hemel sprongen. […]
Een douchebrancard in een natte cel. Dat klinkt niet als mijn droombadkamer. Douchebrancard associeer ik met kille ziekenhuiswashokken en natte cel riekt naar straf. ‘Job H. werd veroordeeld tot twintig jaar natte cel’. Toch is ons huis binnenkort een douchebrancard en een natte cel rijker. De maatregelen komen niet omdat Job iemand heeft omgelegd of […]
Hoezo is Holle Bolle Gijs niet leuk? Verontwaardigd kijk ik naar mijn zoon. Die heeft resoluut zijn hand teruggetrokken uit de dikke afvalvreter in de Efteling. ‘Papier hier’, bedelt Holle Bolle Gijs. In mijn herinnering is alles leuk in de Efteling, ook een pratende afvalbak. Maar Job keert hem afwijzend de rug toe. ‘Ik wil […]
Beste meneer in de blauwe auto, Ik zoende u zomaar midden op straat. Ik kende u niet en u kende mij niet. Vandaar dat ik behoefte voel u een en ander uit te leggen. Wat gebeurde er eigenlijk vóór wij elkaar ontmoetten? Wel, ik reed met mijn zoon naar het ziekenhuis. Ik was in gedachten […]
De kleine koning was moe. Bekaf, zelfs. Hij had lamme armen van een jaar lang lakens uitdelen. Vakantie, dat was wat koning Job nodig had. ‘Lakei Mama, lakei Mama, lakei Mama’, riep hij door de eetzaal. De koning, die gek was op herhalingen, herhaalde het net zo lang tot zijn trouwe lakei naast zijn troon […]
Voorzichtig plaats ik mijn teenslipper op de gebarsten aarde. Til dan een bezwete Job uit het taxibusje. Jobs vader heeft de rolstoel al uitgeladen. ‘Waar zijn we in godsnaam terechtgekomen?’ vraag ik terwijl ik om me heen kijk. We staan op de oprit van een soort zigeunerkamp. Jobs oppas, die met ons mee is naar […]
Fantastisch moeten ze zijn, de aangepaste vakantieparken. Aan alles is gedacht: rolstoelvriendelijke bungalows, wandelpaden zonder obstakels, zwembaden met een tillift. Het gehandicapte gezin mag zorgeloos op vakantie. De kinderen kunnen ’s middags terecht bij lieve vrijwilligers die spelletjes met ze doen zodat de ouders met de benen omhoog kunnen genieten. Regelmatig vallen er vrolijke folders […]
‘Hup, Holland, hup.’ Het is the day after en we zitten aan het ontbijt. Job zingt. Alsof er niks is gebeurd. Nog gewoon blij met het WK. Omdat Job zingt, zing ik mee. ‘Hup, Holland, hup.’ Voor mijn zoon heeft Nederland de finale nooit verloren. Ik bracht hem naar bed in de rust. 0-0. Er […]
Jobs favoriete uitje is een uur naar Intratuin. Het groene centrum biedt alles waar mijn zoon gelukkig van wordt. Het feest begint al voor binnenkomst. Winkelwagens! Job vindt het leuk om zijn vingers door de ijzeren vakjes heen te steken. Eenmaal door het poortje openbaren zich brede gangpaden met een gladde ondergrond. Job kan er […]
Het slot van de krantenserie, verschenen in De Gelderlander op 26 juni 2010: ‘Heeft u het idee dat hij goed ziet?’ Zo luidde de openingszin van de allereerste column Job die op 12 december 2004 in De Gelderlander verscheen. Ik deed verslag van het zoveelste bezoek aan het ziekenhuis. Een oogarts had in de ogen […]