Ke-tik. Ke-tik. Ke-tik. Ik wacht voor het verkeerslicht. Ke-tik. Ke-tik. Ke-tik. Hoor het hart van mijn zoon. Ke-tik. Ke-tik. Ke-tik. Linksaf slaan, knipperlicht uit. Ik hoor het nog. In alles tikt het hart van Job. Het slaat mee op het ritme van de muziek uit de autoradio. Stap ik uit, dan sluipt zijn hartslag in […]
Of Job niet naar bed moet, vraagt mijn man. Hij kijkt op zijn horloge. Ons kind staat in zijn rolstoel voor de tv. Natuurlijk moet hij niet naar bed. Job moet blijven zitten. De hele nacht. En morgen en de rest van de week. Ik heb hem in het midden van de kamer neergezet. Onder […]
De bel gaat. Het is een buurvrouw. ‘Hallo. Mark Rutte heeft gelijk: ik vind dat ik meer voor de medemens moet doen. Mag ik een dag per week op Job passen?’ Ik laat haar binnen. ‘Ga maar bij de rest zitten’, zeg ik. De bank zit al vol vriendinnen, familieleden en andere buren. In de […]
In een jaar tijd hebben 620 lezers zich geabonneerd op ‘Job’. Zij krijgen de column automatisch in hun mail. Tot juni 2010 publiceerde Annemarie Haverkamp de column op de site van dagblad De Gelderlander en in de krant. Daarna kreeg de serie een vervolg op haar eigen blog. De column over Job, het verstandelijk en […]
‘Ik was twee jaar. Ik zat bij mijn vader op de arm en we dansten in het zonlicht. ‘Luister, dit is de Actus Tragicus van Bach’, zei hij. En mijn vader sloot heel even zijn ogen.’ Ik schrik altijd een beetje als ik mensen hoor vertellen over dergelijke Eerste Herinneringen. Vaak beschrijven ze gedetailleerd een […]
Zomertijd. Pas om negen uur ’s avonds schuiven we de gordijnen dicht. Ik luister naar het gestuiter van een voetbal op straat. Omdat het weekend is, hoeven de buurtkinderen niet vroeg naar bed. Job ligt er al lang in. Half acht stipt. Elke avond. Vanaf dan zijn we vrij, mijn man en ik. We werken […]
Op tafel staan bloemen. Welkom thuis. ‘Dat had je toch niet hoeven doen’, zeg ik de volgende dag tegen mijn vriendin die verantwoordelijk is voor het boeket. Ze bracht ze op de laatste avond van onze vakantie-zonder-Job. ‘Ach, het is al erg genoeg dat de vakantie erop zit.’ Daar heeft ze een punt. Het is […]
‘Wie gaan er op vakantie, Job?’ ‘Papa en mama.’ ‘En wie passen op jou?’ ‘Oma en opa.’ Of Job het echt snapt, weet ik niet. Maar we hebben deze scene zo vaak geoefend dat hij hem perfect kan spelen. Behalve als hij zijn aandacht er niet bij heeft (tv staat aan): ‘…’ ‘En wie passen […]
‘Mama, waarom heeft die mevrouw borsten op haar rug?’ Mijn zoon zit bij mij achterop. We fietsen door een rechte laan met hoge bomen. Passeren een vrouw met borsten op haar rug. ‘Ik weet het niet, Job.’ Dit was een droom die ik had in 2004. Job was nog een baby. Ik werd vrolijk wakker. […]
En ik dacht nog wel: God, wat attent van die parkeerwachter dat ’ie me even waarschuwt. Zo helpen we elkaar. Tot ik het handgeschreven briefje onder mijn ruitenwisser omdraaide. 54 euro! Niks waarschuwing, hij liet me 54 euro betalen. En 35 cent. ‘Gehandicaptenkaart verlopen’ stond op de voorkant in blauwe inkt. Ik checkte mijn vergunning. […]