Job eet met de techniek van een tuinman. Hij steekt zijn lepel in de hoop op zijn bord, trekt deze spade naar zich toe, keert die vervolgens om boven het servies en laat de hap dan naast de hoop vallen waar het allemaal begon. Alsof hij een stuk land omspit. Niet handig, zo raakt de […]
Het asfalt was kleverig van de hitte. Wij wandelden in de schaduw en zongen ‘O denneboom’. Een week later kreeg ik ’s avonds drie zoenen van Job. ‘Vrolijk kerstfeest, mama.’ Ik stopte hem in. Alleen een lakentje, geen pyjama. Het was nog steeds tropisch warm in Nederland. Beneden raapte ik de dvd’s bij elkaar. Kerst […]
Na een zomerstop is Job weer terug. Als eerste aflevering een gastcolumn van de oma van Job: Gerry Haverkamp. Op een druilerige zondagmiddag in maart gaat de telefoon: het blijkt onze dochter te zijn die vakantieplannen aan het maken is voor komende zomer. Of wij de eerste week van juli iets bijzonders hebben is de […]
Job had boze buien. Hij schopte, sloeg, schreeuwde en huilde. Omdat hij een schone luier moest of omdat de iPad uit ging. Die ongekende woedeaanvallen waren wel het laatste waar ik op zat te wachten. Dit was ook ónze vakantie. Eindelijk dagen van zon en niks. We hadden ze verdiend. Job zou daar eens begrip […]
Op momenten als deze vraag ik me af wie er beter af is: Job of wij. Aan de balie op het verlaten vliegveld staat mijn man. Hij denkt dat de Portugese vrouw erachter zijn Engels beter verstaat als hij hard praat. ‘The missing suitcase is BIG and very GREEN.‘ Naast mij zit Job in zijn […]
Kunnen we Job niet laten chippen? Een klein kaartje in zijn nek, net als de kat heeft. Daarop alle informatie over ons kind. Kan hij zitten? Nee. Staan? Nee. Lopen? Nee. Praten? Een beetje. Is hij zindelijk? Nee. Rolstoelgebonden? Ja. Heeft hij recht op pgb? Ja. Met één druk op de knop verschijnen alle Job-kenmerken […]
De kat is weg. Hij heeft ons verlaten en is om de hoek gaan wonen. Bij twee oudere mensen. Daar is het rustig. Soms zie ik hem scharrelen op straat. ‘Whiskey’, roep ik. Maar hij komt niet. Zijn vertrek vind ik pijnlijk. Whiskey woonde al bij ons voor Job geboren werd. Hij was min of […]
Ik houd van Jobs tenen. Ze lijken op paddenstoelen: dunne steeltjes met een bol hoedje erop. De hoedjes zijn niet afgeplat aan de onderkant, omdat Job er niet op loopt. De tenen stinken nooit, zelfs al zijn ze wat klam als ik ze net heb bevrijd uit twee hoge leren schoenen. Deze week begroeten Jobs […]
Mijn zoon is ‘supervet’. Niet dat hij snapt wat dat woord betekent, maar hij begrijpt wel dat hij indruk heeft gemaakt. Dus rijdt hij nog maar eens achteruit in zijn elektrische rolstoel. Piep piep piep. Net als bij een vrachtwagen klinkt er een alarm. Zodat iedereen weet dat er gevaar dreigt. De jongetjes op straat […]
200.000. Ik staar naar het getal. Stel me voor hoeveel volle klaslokalen dat zijn. 200.000 gehandicapten en zieken werden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in het diepste geheim vermoord door de nazi’s. De plaquette in het trottoir spreekt van ‘lebensunwerte’; mensen die hun bestaan niet waard waren. Vanaf de stoep kijk ik omhoog. […]