De verlamde man ligt tussen witte lakens in een kamer die ruikt naar kamperfoelie. ‘Take my hand, Job’, zegt hij. Job verstaat geen Engels, maar begrijpt het wel. Vanaf de andere kant van het bed ‘rupst’ hij richting zijn nieuwe vriend. Tot hij diens stille hand kan pakken. Een voor een buigt hij de bleke […]
We zijn in Marokko. In een taxibus – rolstoel achterin – rijden we van Marrakech naar Essaouira. Drie uur duurt de rit. Ik kijk uit het raam. Handkarren, ezels, mannen gehurkt onder bomen. En garages. Heel veel garages. Langs de weg staat een kameel en ik wil tegen Job zeggen ‘kijk een kameel’. Maar ik […]
Ik ging er bijna zelf in geloven deze week. De boekpresentatie was een feestje waar lovende woorden werden gesproken, er kwamen journalisten van kranten om te vragen naar tien jaar Job en ons huis staat vol bloemen. Maar gelukkig was daar de hoofdpersoon zelf om de euforie te relativeren. ‘Job heeft flink overgegeven’, sms-te de […]
Job was nu toch te groot voor Sinterklaas. Vonden we. Discussie aan de keukentafel. ‘Moeten we nog wel mee op die stoomboot? Hoe krijgen we de rolstoel op het voordek?’ Al jaren mogen we aan boord van de pakjesboot die in Nijmegen aankomt. Kapitein Jos nodigt Job telkens weer uit. ‘Job is mijn speciale gast […]
U weet dat Job absurd dure schoenen draagt voor een kind dat niet kan lopen. Het wordt nog gekker: die voorgeschreven schoenen a 350 euro per stuk blijkt hij helemaal niet nodig te hebben. Vorige week bestudeerden een orthopeed en een schoenmaker samen de voeten van mijn zoon. Ze voelden aan zijn ronde (want niet […]
Hans Kraay jr. Jobs vader slaat zijn ogen ten hemel als hij de knop van de afstandsbediening indrukt. Nooit gedacht dat hij nog eens naar die man zou kijken: Hans Kraay jr. Tegen betaling nog wel. Jr. presenteert een tv-programma dat Job aanspreekt: Lachen om Home Video’s. Hij vindt het vooral leuk omdat hij denkt […]
We zitten aan tafel, Job en ik. Hij bladert in zijn boek, ik lees de krant. Soms kijk ik even op. Job steekt telkens zijn wijsvinger in zijn mond om die vervolgens doelgericht op een nieuwe pagina te drukken. ‘Schattig’, denk ik. Job geeft de dieren in zijn boek hapjes. Doet-ie wel vaker. Op […]
‘Wat doet het met u om het verhaal steeds weer te vertellen?’ Het is de laatste vraag van de avond. Ik geef een lezing over Job, net als de avond ervoor. In een knus zaaltje diep in de Achterhoek vertel ik over de geboorte van Job, onze twijfels over het nut van medisch ingrijpen toen […]
We rennen in één rechte lijn naar de groene deur. Want hierachter zit ‘ie, dat weten we. Job heeft ook al ervaring dus die begint meteen te roepen. ‘Patrick, kom maar hier.’ Maar de deur blijft dicht. Geen roze zeester. Ik zeg dat ik zeker weet dat Patrick (en SpongeBob, maar die is lucht voor […]
Die vrouw die vorig weekend huilend in het lege zwembad zat, was ik. Ik kon er niets aan doen. Opeens zag ik mezelf weer met een kleine Job spelen in het water. We doken terug in de tijd. Job was twee jaar oud en zo licht als een opblaasband. Soms was ik bang dat de […]