Ik roer met de afwasborstel door de pan. Stukken boerenkool nestelen zich tussen de haren. Afkloppen op het aanrecht. In mijn hoofd was ik niet af, maar schijf ik een column. Zo gaat het meestal. De laptop staat op tafel en ik ga af en toe zitten. Dan tik ik een regel. Nu lukt het […]
We zouden een verklarende woordenlijst moeten aanleggen. Onder de T: trommelstokvingers. Dat is de laatste diagnose die deze week werd gesteld bij Job. Ook wel genoemd: horlogeglasnagels. Goede aandoening dus, hij past onder twee letters. Hebben we ook meteen weer wat bij de H. Vaak liet ik Jobs vingers door de mijne gaan. Voelde eraan. […]
Opa (mijn vader) heeft van een accuboormachine een stalift gemaakt. Logisch. Want zijn kleinzoon wordt een beetje zwaar. En opa – timmerman – had vroeger al de bijnaam Willie Wortel (in de tijd dat mijn broer en ik wekelijks de Donald Duck lazen). 220 volt is nou eenmaal niet veilig in een badkamer. Daarom koos […]
Woedend ben ik. Was ik. Ben ik. Donderdagochtend half tien, telefoon: de afspraak over vier uur in het ziekenhuis, gaat niet door. Want de dokter is er vandaag niet. Maar wij zijn er wél. Ik ben thuis, mijn kind is thuis, mijn man komt zo thuis. Allemaal vrij omdat we die afspraak hebben. Belangrijke afspraak […]
‘Ik doe wel alleen.’ Opmerkelijke boodschap van een kind dat weinig tot niets zelf kan. Dat de zin niet eens fatsoenlijk kan uitspreken. ‘Ik doe hét wel alleen is het, Job’, corrigeer ik. Dodelijke blik. Hij doet wel alleen. Mijn zoon doet dus alles zelf tegenwoordig. Aankleden, uitkleden. Eten, drinken. Even terug naar de tweede […]
Schilderen zonder kwast en zonder verf. Het kan. Ik volg een vrouw in een rolstoel met een elektrodenmutsje op. Ze zit voor een beeldscherm en concentreert zich. Haar handen kan ze niet bewegen. Haar hersengolven produceren een rode stip. Ze juicht. De tv aanzetten via de iPad. Kan ook. Net als gordijnen opendoen, de deur […]
Als ik Job niet uit bed haal, gaat hij dood. Die gedachte schiet door mijn hoofd als ik sta te douchen. Stel dat ik hier uitglijd en ik breek mijn nek. Mijn zoon ligt alleen op zijn kamer in zijn hoog-laagbed. Er zit een hekwerk omheen, hij kan er niet uit. Al kon hij er […]
De Zwitsal stinkt naar kots, zegt mijn man. De Zwitsal moet weg. Eerder verdween de Andrélon- shampoo om diezelfde reden in de prullenbak. We staan in de keuken. Job zit in zijn stoel aan tafel in pyjama. Hij gaat niet naar school, want hij is ziek. Mijn man maakt pap en haalt daarna een doekje […]
‘Frans Bauer komt ook. Dat vinden ze leuk.’ Bauer. Ze. Leuk. Met ‘Bauer’ bedoelt de enthousiaste organisator van de gehandicaptenparty de giechelende woonwagenzanger die zulke fijne Hollandse hits maakt. ‘Ze’ zijn de gehandicapten. En ‘leuk’ is een woord dat lekker bekt bij zowel ‘Bauer’ als ‘ze’. Gehandicapten vinden Bauer leuk. Dat weten we allemaal. Want […]
Ik leer mijn zoon dat mensen lief zijn. Omdat hij ze bij alles wat hij doet, elke dag, nodig heeft. ‘Geef maar een knuffel, Job.’ En dan doet hij dat. Slechte ervaringen heeft hij niet. Het enige trauma van mijn zoon is de glijbaan. Ooit ging hij in het zwembad met zijn vader te hard […]