Column: Schuld

Ik kan er niets aan doen. Na dertien jaar trek ik het me nog steeds vreselijk aan, voel ik me rot en ga ik me verdedigen.

Nu weer naar aanleiding van een verhaal over Job in Human, het magazine van het Humanistisch Verbond. Een lezer informeerde bij de redactie of ik moedwillig een kind ‘met een uitzichtloos leven’ had gebaard en of ik dan wel recht had op ‘de uit belastinggeld betaalde algemene middelen zoals pgb en verpleeghuiszorg’. Hij dacht van niet. Met vriendelijke groet.

Wie schrijft, kan reacties verwachten. Ik weet dat. Maar hoe vaak moet ik me nog verantwoorden voor mijn gehandicapte kind. Wist u al dat het mis was toen u zwanger was? Zo ja: eigen schuld, de rekeningen zijn voor u, beste mevrouw Haverkamp. Soms rectificeren dit soort scherprechters hun stelligheid als ik mezelf ertoe kan brengen ze persoonlijk een toelichting te geven. Zo ook deze meneer. Maar toch, het litteken bloedde weer.

Nee, ik heb niet voor dit gecompliceerde leven gekozen omdat het zo fijn is. Of, nog erger, omdat ik daarmee aandacht krijg voor mijn artikelen.

Maar roept u vooral: screen elke zwangerschap zodat er nooit meer Jobs ter wereld kunnen komen (voor de vroeggeboortes en de zuurstoftekorten kunnen we een aparte regeling treffen). Eenmaal perfect geboren: sluit elk risico op ongelukken uit. Nu we toch bezig zijn: laat alle bejaarden tijdig inslapen, want ouderdom is bewezen schreeuwend duur. Wij, de maakbare samenleving, gaan die kosten toch echt meer niet ophoesten. U wordt ziek? Krijgt honger? Vette pech.

Eigen schuld, dikke bult. Jobs bochel herinnert mij er elke dag aan, meneer. Het is zo kwetsend, die eigen schuld-reflex. Voor mij en al die andere ouders die dan weer in tranen in de verdediging moeten. Het voelt als de doodsteek voor wat eens solidariteit heette. Roept u maar…

2 thoughts on “Column: Schuld

  1. Hallo Annemarie. Ik ken je niet. Heb zelfs nog nooit een column van je gelezen. Tot vandaag. Het bericht in het AD. Ik kreeg spontaan kippenvel. Dat je je moet verdedigen voor je eigen kind. Wat je met liefde bij je hebt gedragen en waar je nu met veel liefde de moeder van bent. Mensen moeten hun schamen om zo te reageren. Ik vind dat heel erg. Elk kind heeft liefde en zorg nodig. Ga vooral lekker zo door met die lieve topper van je. Je bent een kanjer? groeten Wietske van den Broek.

  2. Het lijkt me super moeilijk elke dag weer! Ik kan het me niet voorstellen hoe je je elke dag misschien wel moet verdedigen…. ik heb een gezonde zoon, maar de wereld is wel hard, heel hard!
    Gelukkig zul jenaasten om je heen hebben die je wel begrijpen!!
    Ik vind je columns in ieder geval heel krachtig! En belangrijker nog, dat ben jij volgens mij ook!! Geniet van Job!!

Reageren is niet (meer) mogelijk.